So I was thinking: is this the UX community in Amsterdam? Where are all the women? Why aren’t there more women in these events? Are there no female UX-er in Amsterdam?

We also talk in detail about the Ladies that UX Amsterdam chapter she started. We talk about why it was needed, about its success, and about why it is still needed. And we talk about how her mentorship program works, and how you can apply for it. Among many other things.

In die tijd hadden we echt zulke wilde plannen en fantasieën. Ik kon gewoon soms ’s nachts niet slapen van dat ik dacht […] ja dit is echt, echt een heel nieuw medium en dit is helemaal fantastisch

Marjolijn heeft meegewerkt aan het boek I don’t know where I’m going, but I want to be there een boek over het verleden én de toekomst van grafisch ontwerp, gepubliceerd in 2011. Natuurlijk vragen we ons af hoe het zit met die toekomst. En we hebben het over de vraag Does the Data Doppelgänger Reside in The Uncanny Valley? Marjolijn weet het antwoord op die vraag.

In Nederland heb je een enorm gat tussen de kunstacademies die originele denkers leveren die het moeilijk praktisch kunnen vertalen en de praktische denkers die niet creatief kunnen denken zoals de meeste CMD-ers

We hebben het over wat een hedendaagse digitale designer moet kunnen in het uitgebreide Nederlandse digitale landschap. Voldoen de klassieke rollen van Interaction Designer, Visual Designer en Frontend developer nog wel? Verder vragen we ons af waartegen er gerebelleerd moet worden, en we vragen ons af of de klassieke digitale designrollen van interactieontwerper, visual designer en frontend developer nog kloppen. En we hebben het over CDI. Onder veel en veel meer.

Tot nu toe vind ik het juist leuk om me heel erg te verdiepen in een onderwerp en me een paar maanden later weer heel erg te verdiepen in een heel ander onderwerp.

Dat viel mee. In dit prettige gesprek hebben we het over de verschillen tussen haar huidige baan en de vorige. We hebben het over het materiaal van het web, en we vragen ons af in hoeverre ontwerpers dat materiaal moeten begrijpen. We hebben het over onderzoek doen naar je gebruikers. En over veel en veel meer. Luister (of lees) zelf maar.

In Hong Kong when you have a lot of money you can always have more money. While in Europe when you have a lot of money you can have more free time

We talk about the differences between Hong Kong and The Netherlands, both personally and professionally. We talk about setting up and organising a new conference in Hong Kong, which turns out to be completely different than co-organising an already succecful conference in The Netherlands. And we talk about the work she’s been doing for Smashing Conf lately. Among many other things.

Ontwerpen is voor mij echt iets wat je kan inzetten als een onderzoekstool in plaats van een uitkomst van een ontwerponderzoek. Ontwerpen op zich kan ook onderzoek zijn en op die manier steek ik het altijd met heel veel liefde in.

We praten ook nog over de Crypto Design Workshop, een onderzoek naar de beeldvorming rondom het dark web. En we hebben het nog uitgebreid over haar fascinerende artistic research project The Body Recovery Unit. Maar je moet zelf maar luisteren wat dat is. Het is absoluut de moeite waard.

Als gebarentaal de voertaal zou zijn dan zou de wereld gewoon visueler ingericht zijn. Als de waterkoker bijna droog kookt dan piept hij. Ik kan een week thuis zitten met iets wat piept en het gewoon niet door hebben.

Marie vertelt over een website die opvallend goed was voor haar Dove schoonzus. En ze vertelt uitgebreid over gebarentaal. Ze vertelt over de problematische geschiedenis van die taal in Nederland, over de verschillen met geschreven en gesproken Nederlands, en de problemen die die verschillen kunnen veroorzaken voor mensen die als eerste taal Nederlandse Gebarentaal spreken. We vragen ons af of het mogelijk is om het maken van transcripties in gebarentaal te automatiseren is. En natuurlijk vraag ik aan Marie of ze het niet vervelend vindt om het telkens over Doof zijn moet hebben.

Van deze aflevering bestaat ook een video, naast de audio-opname en de transcriptie die er altijd zijn. Als je voor audio kiest dan hoor je niet de stem van Marie maar die van Yvonne Jobse, de tolk. Je hoort dus een zo getrouw mogelijke interpretatie van de antwoorden van Marie. Als je de echte antwoorden van Marie wil weten dan is de video wellicht beter. Daar kan je namelijk zien wat Marie en Yvonne zeggen in gebarentaal.

Eerst zeggen we dit is allemaal niet zo heel goed. Dan bieden we oplossingen aan, en dan laten we daarna ook zien dat mensen er ineens stukken beter mee kunnen gaan werken. Dus dan bieden we toch nog weer hoop

We hebben het ook over veranderen, dat dat moeilijk is. Voor personen, maar ook voor organisaties. En we vragen ons af hoe we als designers iets meer buiten onze bubbel kunnen komen. Dat is namelijk belangrijk: je moet begrijpen voor wie je ontwerpt, en dat er mensen zijn die écht anders dan jijzelf zijn. En we hebben het ook nog heel serieus over lol. En we moeten toch ook nog een beetje grinniken over een krankzinnig kunstwerk met QR-codes.

I don’t believe that exceptionalism helps you in the long run. I think it isolates you. And it doesn’t help people around you who are not like you.

We also discuss one of the talks that Qa’id gave in recent years in which he argues that one aspect of being marginalized is that marginalized people have empathy. This can be seen as a superpower. And we also talk a bit about the music industry to see if we as designers can learn a thing or two from it. I’ll leave it up to you, dear listener, to decide if we can.

…it looks visually appealing as well as being accessible. And I think that those are the sorts of sites that should be winning awards

We talk about inclusion, and what that means. We wonder if we need licenced designers, like we need licenced architects. And we also talk about the record label for inaccessible music that Dean used to run.

As soon as you give up believing in the good of what we do you are lost.

Another topic we talk about is Marc’s endless positivity. Some of us, like me, tend to maybe focus a bit too much on the negative side of our industry. Not Marc. He sees all the wonderful stuff that’s happening. Inspiring!

… met ethiek hoef je dus niet aan te komen [bij bedrijven] want uiteindelijk worden ze afgerekend op winst, maar we zien wel dat er een verschuiving plaatsvindt aan de vraagkant, dat mensen kritischer worden.

We hebben het ook over het effect, op korte én op lange termijn, van marketingdrollen. Vasilis trapte laatst in een dampende, in de Albert Heijn. Maar we hebben het gelukkig ook over mooie dingen. Lang geleden heeft Maarten eens de briljante eerste versie van Minimalissimo bedacht, een website over minimalistisch design. Dat was een esthetiek die hem toendertijd erg aanstond. Nu iets minder. Daar praten we ook even over.

… right now I am advocating inclusion of beauty as an attribute of design, on the other hand the whole reason why I started Works that Work was because of this obsession with surface

Peter also talks about this fantastic project he worked on. It’s about creating a new language for a new country and documenting how a new language forms. We end this fascinating conversation with a small lecture about beauty.

Het is ook interessant om na te denken over hoe je als opleiding […] bedrijven kan wijzen op […] waar zij nog kunnen verbeteren.

We namen dit gesprek op in het café van de openbare bibliotheek in Amsterdam en toevallig kwam Astrid Poot daar ook nog even langs. Die komt dus ook nog even hallo zeggen.

Heel vaak en steeds meer zitten er mensen met elkaar te lullen. Soms een op een, soms een op iedereen, soms iedereen op een. Dus dat zijn hele diverse netwerken en die technologie zit daartussen.

We hebben het over Snappthis een tool die Marije heeft gemaakt waarmee je in groepen of teams beelden of concepten visueel kunt onderzoeken. We hebben het over de allertweede versie van de Rabobank-site, die Marije ooit heeft ontworpen. En over het verschil tussen werken voor dit soort gigaklanten en werken voor kleinere projecten. Natuurlijk hebben we het ook over onderwijs. Over of we het goed doen. En over veel en veel meer. Luister (of lees) zelf maar.

Software is niet duurzaam. Het is een wegwerpproduct, het is plastic, het is disposable en dat is helemaal niet erg.

Natuurlijk hebben we het ook over Designing Personalities for Interactive Objects en over wat Yuri bedoelt als hij zegt I will design souls instead of interfaces. We hebben het ook nog over het afbreken van silo’s en het bouwen van huizen.

… swipen dat kregen we technisch niet voor elkaar. En toen werden het gewoon knopjes. En een knopje is hartstikke duidelijk, daar klik je op en bam, werkt perfect, niemand die het gemist heeft.

We hebben het ook nog over toegankelijkheid, want daar houdt Q42 zich steeds mee mee bezig, en ze merken dat daar nog echt heel veel werk te verzetten is. En we hebben het over onderwijs, over hoe je kinderen kunt leren coden, en hoe je ze leert hoe computers eigenlijk werken. En over veel en veel meer. Maar dat moet je maar lekker zelf gaan luisteren.

Reclamebureaus vinden empathie nu helemaal te gek, maar daar gaan ze dan over vergaderen. Vergaderen, dat is weer zo’n merkwaardig liefdeloos proces

We begonnen het gesprek dit keer niet met de vraag wanneer iets goed is, maar met de vraag of een gelikt, gepoetst, professioneel ogend gebouw wel een fijne creatieve omgeving is. Is een kraakpand niet veel beter dan een ontworpen school waar je niks aan de muur mag plakken zonder toestemming van de facilitaire dienst? We vragen ons ook af of digitaal design misschien helemaal niet zo interessant is, omdat we er zo weinig van zagen op de design week in Eindhoven. En we hebben het over de openbare ruimte. Van wie is die eigenlijk? En we hebben het over de prachtige Kleine Stapjes app. En over veel meer. Dat ga ik allemaal niet opschrijven. Luister of lees zelf maar.

Ik probeer het altijd zo dom mogelijk te maken.

Natuurlijk gaan we wat dieper in op conversational interfaces. Alper heeft daar nu eenmaal een boek over geschreven. We hebben het bijvoorbeeld over de enorme hoeveelheid regels die je nodig hebt om zo een interface goed te laten werken. En we vragen ons af wat voor types designers je nodig hebt om die regels te ontwerpen. Verder hebben we het ook nog over diversiteit en over het verschil van niveau van design tussen Duitsland en Nederland. Onder meer. We hebben het over veel dingen gehad, en tóch ben ik nog vergeten een aanrtal dingen te vragen. Wat mij betreft spreek ik hem nog een keer.

Goed vind ik niet interessant. Goed is een soort van basis. Goed is wat robots kunnen

Verder hebben we het over banken, over boeken, over emotie in ontwerp, over nieuwe wetten, over API‘s, over het vertellen van verhalen, en over veel en veel meer. Het is namelijk best een lang ritje vanuit Eindhoven. Maar wel een heel prettig ritje in dit geval!

Als iedereen Word heeft, en Times New Roman, daar moet je daar je ontwerp mee maken

We hebben het ook nog even over boormachines. Moet je die kopen, of gewoon even lenen bij de buren? Vorige keer namen we de nogal cynische tech edition van de principes van Dieter Rams door, dit keer kijken we naar de tien punten van het Minimum Accessible Product Manifesto. Onder veel meer.

Aan een toegankelijke site zie je niks. Als je een goede site hebt die toegankelijk is, zie je geen verschil met een ontoegankelijke site.

We vragen ons verder af hoe goed we eigenlijk zijn in de pyramid of user’s needs. We vragen ons af op welke opleidingen je toegankelijkheid eigenlijk zou moeten onderwijzen. En we hebben het over het nut en het plezier van de UX Book Club. En het nut daarvan blijkt misschien wel toepasbaar te zijn voor het verankeren van toegankelijkheid in organisaties.

er zijn zoveel ideeën op de wereld en alles is eigenlijk een beetje even goed dus laten we vooral werken met de kwaliteiten van andere mensen

Ik had Luna gevraagd om na te denken over de vraag hoe een installatie van Studio Moniker er uit zou zien als iedereen blind is. Maar dit bleek toch een onmogelijke opdracht voor iemand die zo visueel is ingesteld. De projecten gaan dan wel altijd over interactie tussen veel mensen over lange tijd, de resultaten zijn ook altijd heel visueel. Natuurlijk hebben hebben we meer dan genoeg andere stof om over te praten. We hebben het over known unkowns en unknown unkowns, over plezier, over engagement en ethiek, over arbitraire randomness zonder reden, en tot slot geeft Luna ook nog even heel kort haar mening over de (digitale) designwereld in het algemeen.

Wat moet die man hier?!

Verder vragen we ons af of Google evil is, en we zijn het er over eens dat Facebook dat gewoon is. En we vragen ons af wat voor invloed we eigenlijk hebben op het bedrijfsleven vanuit onze opleiding. Leveren we gewoon juniors af die de bij ons opgedane kennis meenemen het bedrijfsleven in, of leren ze die kennis heel snel weer af? En kunnen we ook op andere manieren invloed uitoefenen?

ik denk dat er ook wel schermpjes komen op andere plekken die we nu nog niet kunnen bedenken

Fransiska’s definitie van kwaliteit was direct een mooie brug naar een paar dingen waar ik de laatste tijd over aan het nadenken ben: wat is een plezierige interface voor mensen die blind zijn? En, zijn we klaar met de grafische interface? Rond die twee vragen hebben we ons boeiende gesprek gevoerd.

… dat er dan een technische aanwijzing volgt waardoor de uitvoering ook heel erg technisch gaat klinken

Met deze vragen in ons achterhoofd hebben we ruim een uur heel prettig gepraat. We hebben gesproken over studenten die moeten wennen aan ruimtes die bedekt zijn met scheve latjes, over vrienden verliezen vanwege viereneenhalve minuut stilte, over verschillende stemmingen van piano, en over het bijzondere neurale netwerk Cerberus wat Dave gebruikte om muziek mee te maken in de jaren 90 op het conservatorium. Onder veel en veel meer.

Als je heel goed luistert kan je op een gegeven moment tijdens ons gesprek heel zachtjes de hond van Dave horen piepen.

Ik denk toch dat we te vaak een vak halen met een zesje, en dan doei, later, leuk geweest

De hebben het over the beginner’s mind, en over fouten maken. Volgens Danny zijn die allebei nodig om iets goed te kunnen maken. We hebben het natuurlijk over CMD Amsterdam, en over wat er allemaal beter kan. En we hebben het ook nog over het nut van efficiëntie.

Het web doet me denken aan de plastic soup die ronddrijft in de oceaan

We praten over het web als plastic soup, over waarom het goed is om sommige complexe stukken vier keer te lezen, over machine learning, we vragen ons af of we onze studenten wel goed opleiden, en wat we eventueel beter kunnen doen. En we hebben het ook nog over de poëzie van hybrid space. Onder andere.

VR, AR, AI zijn wat mij betreft hypes die wel z’n effect gaan hebben, maar niet zo wereldschokkend

Sonja is in de vorige eeuw ooit afgestudeerd in artificial intelligence, of machine intelligence zoals zij het liever noemt. Zij is geen AI-doomdenker. In tegendeel. Het is gewoon een toffe tool. Waarom, en hoe dan? Daar hebben we het natuurlijk ook uitgebreid over in dit hele prettige gesprek zonder absolute meningen.

Een enigszins ontspannen nationale identiteit lijkt me op dit moment wel gewenst

Natuurlijk hebben we het over bijzondere projecten waar Kars aan heeft gewerkt, zoals een game voor varkens en een bijzondere lezing die hij ooit gaf op het dConstruct congres. Maar we hebben het ook over het nut van een nationale identiteit. En over machine learning. En over de waarde die we aan werk hechten. En over nieuwsgierigheid als remedie tegen fake news. En over veel en veel meer.

…dat mis ik soms bij onze studenten. Dat ze zo braaf zijn

We hebben het ook over consistentie van merken en dat bespreken we aan de hand van een wat vreemd, smakeloos snoepje. En natuurlijk hebben we het ook over kickboxen. Ik had zelf verwacht dat we het daar langer over zouden hebben. En natuurlijk hebben we het ook over een heleboel dingen niet gehad.

De grote ego’s durven zichzelf wel great te noemen maar ze durven niet great te zijn

We praten over schoonheid, over de Nederlandse reclamewereld, over de wereld juridisch bijstaan, over efficiëntie, over ego’s, over hoe klein Nederland eigenlijk is, en over veel en veel meer.

Als je nieuwe kennis vergaart vergeet je oude kennis. Er is maar beperkte ruimte.

Maar we waren het ook wel eens met elkaar oneens. Ik was het bijvoorbeeld niet helemaal eens met het idee dat groei niet bestaat. Dat als je iets nieuws maakt, of nieuwe kennis vergaart, dat er dan automatisch iets verloren gaat.

Maar dat is een detail uit een lang, boeiend gesprek waarin we ook veel onderwerpen niet bespreken. Zoals design-onderwijs. Terwijl dat toch een onderwerp is waar we het ook over hadden moeten hebben. Wellicht een volgende keer.

Your worst possible combination is a Photoshop designer and a front end developer who is super comfortable with Bootstrap or 960 grid or something like that

Espen’s talk was about adding an extra layer of humour, of delight, of individuality, of artistry to the obvious layers of things like speed, universality, user-centric design, and scientific research methods. He thinks that things are lacking here. All websites look the same nowadays, and the default template we chose to use for these sites turned out to be pretty boring.

Dat draagt bij aan mijn kwaliteit van leven. Van creëren word je happy

Ze werkt aan nieuwe concepten voor een sociale en duurzame samenleving, en dat doet ze door ontwerpend te onderzoeken, samen met de mensen die daar mee te maken hebben. Superinteressant hoe ze de creatieve processen die we vroeger voor websites inzetten nu gebruikt om complexe vraagstukken mee te lijf te gaan.

designers don’t need detailed knowledge about the business of their clients: designers need the knowledge of finding solutions for any kind of new problem.

This conversation goes anywhere. We start out with a simple conversation about the importance of the question why for designers. Then we talk about sketching, and somehow, from there, pretty quickly we talk about artificial intelligence, and the dangers of AI’s that are controlled by businesses instead of communities.

Ik heb er wel eens aan gedacht om een quote generator te maken voor Nederlandse Design Agencies.

Eigenlijk gaat ons gesprek over de veranderende rol van de expert in design, en dan voornamelijk in het digitale domein. Vroeger werd de designer gezien als een genie, die op briljante ideeën kwam. Tegenwoordig wordt design toch meer gezien als de som der dingen. Het gaat dan misschien meer over het samenvoegen en kiezen van de juiste dingen. En we vragen ons af hoe het zit met de kwaliteit bij zo’n samenraapsel. Ik maak me daar zorgen om, Bob duidelijk minder.

We hebben het ook nog even over de 2017 tech edition van de 10 principes van Dieter Rams. Onder andere. Het was een lang gesprek, want het bleef interessant.

Wij beginnen altijd met een plan dat het bruikbaar is, maar het moet natuurlijk ook mooi zijn

Maar wayfinding gaat niet alleen over bordjes in een gebouw. Atja vertelt ook over een prachtig project wat ze samen met studenten van de HvA hebben gedaan waarin ze mensen vroegen om hun mental map van Rotterdam te tekenen. Zo’n project geeft weer erg veel inzicht in wat mensen weten van een stad, hoe ze zo’n stad zien, wat ze onthouden. En dat is weer handig voor zo’n stad zelf. Weten de mensen de highlights wel te vinden?

We hebben het ook over toegankelijkheid. Het is namelijk voor iedereen belangrijk om de weg te kunnen vinden. Hoe zorg je er bijvoorbeeld voor dat ook mensen met beperkingen niet verdwalen? En hoe zorg je er voor dat ze niet van de trap af vallen?

En verder hebben we het over Dutch Design. En over digitale wayfinding. En over het soms enorme verschil in duidelijkheid tussen Nederlandse bewegwijzering en de borden boven de wegen in andere landen. Tot slot hebben we het ook nog over het prachtige Von Gimborn Arboretum, waar ik ook nog nooit van had gehoord.

Bijvoorbeeld voor regionaal nieuws. Er zijn bijna geen regionale kranten meer. Terwijl er veel ingrijpende dingen gebeuren buiten de grote steden. Maar daar wordt nu niet naar gekeken.

Maar is het overal dan ellendig gesteld met de (digitale) journalistiek? Nou, nee. Er is best een lijstje op te noemen van goede en verrassende publicaties. En die kan je terugvinden in de shownotes. Zelfs bij de publieke omroepen gebeuren interessante dingen online, terwijl dat de laatste tijd bijna onmogelijk wordt gemaakt. En Hay legt uit hoe dat komt.

En verder hebben we het over e-mail. We proberen te achterhalen hoe het komt dat De Circulaire, zijn tweewekelijkse nieuwsbrief, zo succesvol is. En dat komt natuurlijk doordat hij zowel tof, als inhoudelijk goed is. Als je het nog niet hebt, neem dan nu een abonnement.

Stel je zit op de fiets voor een rood stoplicht en er komt een hele lading zelfrijdende auto’s langs zonder iemand erin, wil je daar wel op wachten?

We gaan ook in op het designproces van verkeersregelingen. Nu wordt alles voornamelijk ontworpen door techneuten. Techneuten die zelfs gebruik maken van het verkeer, maar toch, het blijven techneuten. Die worden blij als een verkeerslicht 7 seconden sneller op groen gaat. Terwijl je ook eens zou kunnen onderzoeken of mensen wachten misschien helemaal niet zo erg vinden. Bijvoorbeeld als er een goede mop, of een mooi verhaal verteld wordt.

De complexiteit van verkeer komt ook aan bod, door te kijken naar allerlei belanghebbenden, die soms tegenstrijdige wensen hebben. Of misschien zelfs belanghebbenden zonder echte belangen, zoals wetten. Die zijn ooit ontstaan, en in een veranderende maatschappij blijken ze na verloop van tijd soms averechts te werken. En tóch zijn die van invloed.

En verder hebben we het over het idee van paving the cowpaths, en we vragen ons af in welke situatie het beste stoplicht géén stoplicht is. Onder andere.

We talk about mediocrity. Charlie thinks there’s this cynical kind of mediocrity which is caused by people who basically don’t care. And then there’s the more innocent form of mediocrity which may be caused by tinkerers who use an endless array of increasingly accessible tools. Which can be considered to be a positive form of mediocrity. And we wonder if anything can, and should, be done about it, and if education should play a role in it.

One thing I’m really happy about is that Charlie took the time to explain what the book Zen and the Art of Motorcycle Maintenance is about. People told me before that it is about quality, but I never really bothered to read it. And now I don’t have to. Thanks Charlie, you really are a great teacher!

And another thing I’m happy with, and perhaps another example of Charlie’s greatness as a teacher, are the extended show notes he sent me!

We hebben het ook over het nut van nuttig onderwijs. Iedereen is van jongs af aan maar bezig met een carrière. Maaike was daar niet mee bezig toen ze besloot om klassieken te gaan studeren. Maar wat heb je daar dan aan? kreeg ze natuurlijk vaak te horen. Nou, ik heb er bijvoorbeeld iets aan. Maaike kon door haar studie namelijk een mooie etymologische uitleg geven over de definitie van kwaliteit. Dat had ze nooit kunnen doen als ze economie had gestudeerd. Nut wordt wat Maaike betreft overgewaardeerd. En dat ben ik grondig met haar eens.

Maaike heeft ook antwoord gegeven op een vraag waar ik al een tijd mee rondloop: wanneer is iets af? Hoe weet je dat? En daar gaf Maaike dit supersimpele antwoord op.

Het is af zodra andere dingen belangrijker zijn

Natuurlijk hebben we het ook nog over de Prototyping MOOC die ze een paar jaar geleden heeft gemaakt samen met Frank Kloos. Over hoe tof het was om die te maken. Over de enorme berg prachtige filmpjes en oefeningen die er in staan. En over dat hij misschien wel een eigen plekje op het web moet krijgen.

En verder hebben we het nog over kabouters (die zijn niet goed) en zelfs nog over Scratch-lessen op de school van onze kinderen. Want daar hebben buren het nu eenmaal over als ze met elkaar praten.

Ik denk dat we niet bang moeten zijn om af en toe een dissonantje te laten vallen, want anders kom je ook niet verder

En natuurlijk praten we over (klassieke) muziek. Wat kunnen we daar van leren? Natuurlijk is de vergelijking makkelijk te trekken tussen prettig klinkende klankkombinaties en fijn ogende kleurcombinaties, maar volgens Anna moeten we ook niet bang zijn voor dissonanten. En ritme. Ritme is ook heel belangrijk en kan wellicht helpen bij het minder onprettig maken van lange formulieren.

En we hebben het over veel meer. Over de prachtige term kwaliteitsdruk, over design principles, over wat een interaction designer tegenwoordig doet, over de priority of constituencies, onder andere.

Als wij evil voorbeelden wilden gebruiken in ons boek, dan wilden bureaus die niet geven

Marc is oprichter van sociaal grafisch ontwerpbureau andrews:degen uit Amsterdam, met een mooie eclectische mix aan opdrachtgevers: nationale en internationale bedrijven en instellingen, in de sociale-, culturele en commerciële sector. De studenten van CMD Amsterdam hebben de mazzel dat ze af en toe les van hem krijgen.

Marc is mede-auteur van het boek Hidden Persuasion, een boek over psychologische manipulatie in de reclame. Een handig boek voor ontwerpers. Maar misschien zou het ook verplicht leesvoer moeten zijn voor de slachtoffers van reclame. De onwetende tv-kijkende consumenten zonder ad-blocker.

Het enige wat vroeger beter was was de visie op de toekomst. Dat alles beter moest worden

Niko Spelbrink was een van de oprichters van ontwerpbureau BRS, een van de bureaus waar later Edenspiekermann uit is ontstaan. Decennia aan ervaring. We hebben het over goede opdrachtgevers. En over goede formulieren. En uiteraard hebben we het ook over vroeger. Maar ook over vandaag. Over dat we misschien niet zo goed doorhebben hoe ontzettend goed we het hebben. En hoe belangrijk dat is. En fijn.

En we hebben het natuurlijk over kwaliteit. Over wat Niko goed vindt. En of zijn definitie van kwaliteit misschien is veranderd door de jaren heen. En Niko heeft me de term striping geleerd, een woord wat ik al lang wilde kennen. Mensen die stripen ontwerpen niet om problemen op te lossen, ze ontwerpen voor een extra streep op hun BMW. Hoe dat precies zit, dat hoor je vanzelf in dit buitengewoon boeiende gesprek.

Op een gegeven moment moet je ook leren om kritiek te verwerken, om te weten dat niet iedereen denkt zoals jij

Een ander onderwerp is, uiteraard, inclusive design. Het sympathieke idee dat je ontwerp het voor zoveel mogelijk verschillende mensen moet doen. Hier vragen we ons juist het tegenovergestelde af: hoe komt het toch dat dit idee zo onaantrekkelijk wordt gevonden door veel ontwerpers. Ook hier hebben we moeite om een bevredigend antwoord te geven, al weten we wel wat mogelijke oorzaken te noemen.

Ten slotte hebben we het ook nog over het idee dat je moet ontwerpen om de wereld beter te maken. Dit klinkt vanzelfsprekend, maar veel bedrijven proberen er voornamelijk voor te zorgen dat mensen op de een of andere manier verslaafd raken aan hun product. Dat lijkt het voornaamste doel. We zijn verrast als Astrid Poot vertelt over een app die er voor zorgt dat mensen de app niet gebruiken, doordat de kwaliteit van leven zojuist is verbeterd. Terwijl dat soort dingen eigenlijk vanzelfsprekend zouden moeten zijn. Peter vindt dan ook dat ik niet meer aan ontwerpers les zou moeten geven, maar aan bedrijfskundigen. Dat moet hij zelf maar doen.

Keep the fantasizing to a minimum

We wonder what people mean when they talk about UX-designers, or even real UX-designers. We try to figure out why accessibility is seen as a technical thing, instead of a holistic design thing. We talk about aesthetics. We wonder if there’s something like a web aesthetic, or an accessibility aesthetic and if we can use those in education. We talk about the differences between working in an agency, working as a freelance consultant, or working on a product. We talk about what makes a good conference, and what makes a good conference talk. And we talk about many many more things, like the web, and responsive design, workflows, books. And still, after more than an hour, we concluded that we have to do this again sometime in the future.

Als je besluit om een ambitieus plan te realiseren, dan kun je dat niet met een 7 afronden

We hebben het over onze eigen schooltijd, over moeten kiezen over je toekomst als je 14 bent, over ambitie. We hebben het ook verrassend veel over middelmatigheid: we vragen ons af waar dat toch vandaan komt. Helaas werd het gesprek wat abrupt afgekapt; ik moest naar huis. Een goede reden om Jonne in de toekomt wellicht nog eens op te zoeken.

Ik hou meer van de Stones dan van de Beatles bijvoorbeeld

Harold is ook docent aan de CMD-opleiding in Amsterdam. En dus hebben we het ook over zijn vak Ontwerpgeschiedenis. We kijken naar het nut van dat vak: hoe belangrijk is het bijvoorbeeld voor designers om te begrijpen waar hun werk staat in relatie tot anderen? En we hebben het over heimwee. En we vragen ons af of vroeger alles beter was.

Het was weer een prettig gesprek. Helaas wilde Harold geen liedje zingen zonder gitaar.

Als je gewoon je vak goed uitoefent, dan moet je verder je mond houden

We hebben het over een goede carriere maken. Over tijdloze, universele design-principes. Over vormgeving vs. ontwerpen. Natuurlijk vragen we ons af of vroeger alles beter was. En natuurlijk hebben we het ook uitgebreid over design-onderwijs. En zoals altijd gaat het gesprek weer alle kanten op.

Voordat het gesprek begon gaf Nicole me het boekje Valt er iets zinnigs te zeggen over kwaliteit? En na het gesprek moet ik concluderen dat dat zeker het geval is. Luister zelf maar.

Ja als je je studenten overprikkelt met allerlei toeters en bellen dan wordt het ook lastiger om informatie op te nemen

We hebben het verder over het idee dat homogene omgevingen zo onwelkom kunnen zijn voor mensen die er niet in passen. En hoe moeilijk het is om dit te veranderen. En verder gaat het over cocreatie, over de vraag of het altijd te meten is of een product succesvol was, over het belang van mooie, accurate vormgeving, over conflicttransformatie-games in Jemen, en over dat je moet luisteren naar de mensen die jouw product of dienst gaan gebruiken. Niet alleen in het begin. Nee, gewoon de hele tijd.

Het was een erg mooi gesprek. Ik heb weer veel geleerd.

Het is een klassieke vraag: of kennis je verrijkt

We gaan ook op zoek naar universele, tijdloze principes. En we vinden ze wellicht in de muziek, en in de wiskunde. We moeten aan de ene kant concluderen dat veel van wat we goed vinden toch wel aan slijtage onderhevig is. Maar gelukkig blijven dingen ook groeien, en worden dingen ook beter. We kijken naar de ideale student, de ideale docent, en we vragen ons af wanneer iets nou af is. En we hebben het ook nog even over sumo worstelen.

De gebruiker bestaat niet. Het zijn allemaal mensen

Een aantal mensen die ik eerder sprak tijdens deze podcast vertelden me dat ze eigenlijk niet meer zo letten op slechte dingen. Marrije let wel op slechte dingen. Ze begint het gesprek er zelfs mee. Dingen die niet goed zijn, vooral als mensen ze toch echt nodig hebben, of als ze er echt last van hebben, die moet je namelijk verbeteren. En zo is het.

Moore’s Law was een self fulfilling prophecy

We hebben het ook nog even over het concept dat veel junior developers zichzelf geen junior developer vinden. We hebben het zelfs nog even over concepten als waterval en agile. Maar natuurlijk hebben we het ook lange tijd over allerlei aspecten van API’s. Bijvoorbeeld over het toegankelijk maken van je data zodat andere mensen er mee kunnen gaan spelen, en hoe je dat voor elkaar kunt krijgen in een wat huiverige organisatie.

Zeker, het was een prettig gesprek.

Het irritante is: we vervelen ons zelf nogal snel

Gert legt verder uit dat hij niet helemaal snapt waarom het altijd over ethiek moet gaan als het over datavisualisatie gaat. We hebben het over goede producten, goede designers, én, op verzoek van mijn collega Frank Kloos die ik de vorige keer sprak, hebben we het ook nog best lang over een paar grote mislukkingen. Het was al weer een goed gesprek.

CMD loopt voorop bij de HvA, op het gebied van nieuwe vormen van media en digitalisering

We praten onder andere over The New Aesthetic, en we praten over de fantastische Prototyping MOOC die Frank samen met collega’s heeft gemaakt. We hebben het over het nut van opleidingseisen voor docenten aan een digitale design opleiding. En Frank vertelt uitgebreid over zijn burnout. Echt, een prachtig gesprek.

Je wil geen spelfouten in je beeld hebben

Aan de hand van zijn designfilosofie praten we onder veel meer over De Correspondent, over de de ideale samenwerking met klanten én gebruikers, en natuurlijk over wat kwaliteit nou precies voor hem betekent. Maar we beginnen met de audiotour die hij heeft gemaakt voor het Stedelijk Museum.

Ook voor negatieve emoties kun je prima ontwerpen

We praten over stoelen die een zetje in de rug geven, over de kwaliteit van een houten tafel, over ethiek in emotional design, over De Goede Student, over de houdbaarheid van digitale dingen, over Sturgeon’s Law, over het idee dat iets ook goed genoeg kan zijn, en over veel, en veel meer. Het is weer een prettig gesprek. Luister zelf maar.

Er ligt een grotere uitdaging in het verbeteren of prettiger maken, dan in elke keer weer het nieuwe bedenken

We hebben het over slechte kunst, over goed falen, over itereren in plaats van disrupten, over de 12-urige schooldag in China en over veel, en veel meer. Zo richting het eind kan je af en toe horen dat onze gedachten af en toe afdwalen naar de lonkende hangmat van de vakantie. Zinnen worden half uitgesproken Punten misschien niet helemaal gemaakt. Maar al met al een erg boeiend gesprek.

Sometimes the one bit of inaccessibility is enough to bring the whole lot crashing down

We talked about why so many websites are badly built. About the fundamental basics that are missing in many of the frameworks that developers like to use today. And about the designers who believe that wow-experience is more important than user experience. We also talked about the future of technology, incredible things like AI, and how this may make life so much easier for so many people: I like the idea of self driving cars, Léonie needs one. But we also talk about some of the conflicts that exist, for instance between accessibility and privacy, or between different needs of different people.

It was a pleasant conversation. And the tea was nice as well.

Het was een erg prettig gesprek.

Als het niet vriendelijk is dan is het niet goed

Astrid Poot is de creatief directeur van de Familie van Fonk, een bureau wat zich specialiseert in het maken van goede dingen voor kinderen en families. Natuurlijk praten we over wat het precies is wat die dingen dan goed maakt. We hebben het bijvoorbeeld over apps die er voor zorgen dat je je beeldscherm lekker links laat liggen. En over het weghalen van regels om dingen beter te laten lopen. En over het kiezen van een goede, nieuwe naam voor een bedrijf. En over nog veel meer. Het was een heel fijn gesprek. Luister zelf maar.

Dan ben je misschien meer een vormgever, en niet een designer

Rahul is een van de partners van Q42, en hij omschrijft zichzelf als Interaction Engineer. Simpel gezegd zijn dat mensen die de beste ervaringen voor gebruikers bouwen, door gebruik te maken van hun uitgebreide kennis van de technische mogelijkheden. Maar het is iets minder simpel dan dat, en buitengewoon interessant. Luister dus vooral naar Rahul’s definitie van the good, the bad and the interesting. Een ware kennisbom.